Drie dagen op een (prachtig) Waddeneiland praten over duurzaamheid en circulaire economie. Al 13 edities organiseert een collectief van denkers en doeners dit event. Wij als NVRD waren er dit jaar voor het eerst bij. Samen met ministeries, (oud) politici, Renewi, PreZero, wetenschappers, het RIVM, het PBL, adviesbureaus, energieleveranciers, waterschappen, banken, provincies, gemeenten en vele anderen.

‘Tikkie, jij bent af’Terwijl we op Terschelling discussies voerden over hoe we als organisaties en personen bij kunnen dragen aan de transitie naar een duurzamere samenleving, demonstreerden anderen op land en social media. Grootste punt van kritiek zat in de vrees dat organisaties uit de ‘oude economie’ aanwezig waren om blijk van goede schijn te geven over hun duurzame ambities, maar in de praktijk de boel afremmen. Een terecht punt wat ook zeker onderwerp van gesprek was onder de aanwezigen. We kwamen echter tot de conclusie dat een wedstrijd wie is er het groenst is, uitmondend in ‘tikkie, jij bent af en doet niet meer mee’, ons in een houdgreep houdt en ons naar alle waarschijnlijkheid niet verder gaat helpen als we met een breed draagvlak willen groeien naar een samenleving met minder afval, minder voetafdruk en meer inclusie. Of zoals een van de sprekers het zei: beter met grote groepen mensen vooruitgang via kleine stapjes, dan met een kleine groep ons richten op grote stappen. Vanuit onze publieke rol in de transitie Van Afval Naar Grondstof is het onze opgave die transitie voor iedereen begrijpelijk en toegankelijk te maken. Niemand aftikken dus.Dilemma’sHoe doen we het dan wel? Wat kunnen we vanuit de gedeelde opgave doen voor een gezonde toekomst en klimaat? Hoe zorgen we dat de transitie naar een circulaire economie als kleine broertje niet langer in de schaduw blijft staan van de grote broer; de Klimaat- en energietransitie? Dat er geld, energie en aandacht komt voor zaken die urgent en mogelijk zijn? Wat als de transitie op andere plekken de kosten legt dan waar de opbrengsten terecht komen? Sprekers als onder andere Mounir Samuel, Prinses Laurentien, Johan Vollenbroek, hoogleraar Patrick Huntjes en Femke Groothuis spraken ons toe.  BezinningConcreet was Springtij ook een moment van bezinning. Iedere aanwezige is op zijn of haar manier bezig om bij te dragen aan een duurzame wereld. Tegelijkertijd moet dat niet betekenen dat je simpelweg moet doorgaan met wat je al aan het doen bent. We werden geprikkeld om onszelf de vraag te stellen ‘Wat zou jij tegen de kleinkinderen van je kleinkinderen zeggen als je hen iets mee zou mogen geven?’ of ‘Kijk ik niet te veel naar andere partijen totdat zij actie ondernemen, of kunnen wij zelf als NVRD ook nog verduurzamingsslagen maken?’Eerlijkheid gebied te zeggen dat niet altijd alle antwoorden en geluiden hoopvol stemden. Wel zorgde dit voor een onvermoeibare strijdbaarheid om bij te dragen aan een duurzame wereld. Te beginnen bij jezelf en je eigen organisatie om zo steeds meer mensen om je heen aan te steken met ons enthousiasme en onze strijdbaarheid. ConcreetFemke Groothuis is een van de trekkers van ex’tax, een beweging die voorstellen doet om via een ander belastingsysteem te komen tot een slimmere inrichting van de maatschappij. Tax Pollution, not People. Het NVRD bestuur heeft dit manifest in 2021 ook mede ondertekend. Ex’tax is het voorstel om belastingen te heffen op natuurlijke hulpbronnen en vervuiling, en de inkomsten daarvan te gebruiken om de belastingdruk op arbeid te verlagen en (sociale) uitgaven te verhogen. Nu is overconsumptie winstgevend en circulariteit verlieslijdend. Dat omdraaien maakt arbeidsintensieve verduurzaming betaalbaar en leidt tot een business case voor hergebruik en recycling. Volgens Groothuis levert dit ook een toename van welvaart op voor alle inkomensgroepen. Voor ons werk en onze achterban was ook een ander wetenschappelijk inzicht relevant. Het inzicht dat bewustwording niet de sleutel is tot nieuw gedrag. Want gedrag is onbewust en automatisch. Door gewenst gedrag makkelijk, eerlijk en aantrekkelijk te maken, komen we verder. Mensen willen niet horen dat wat ze nu doen ‘fout’ is. Juist het bevestigen van wat mensen nu al goed doen werkt. Hierdoor wordt duurzaamheid onderdeel van onze identiteit.Drie lange dagen zijn niet samen te vatten, maar nuttig en inspirerend was het zeker. Genoeg om als publieke organisatie in de afvalbranche de komende tijd over na te denken!