Nederlandse burger blijft ook in de toekomst afval scheiden

Voor alle verpakkingen geldt producentenverantwoordelijkheid. Dat betekent dat producenten de maatschappelijke kosten die zij veroorzaken met hun verpakkingen moeten vergoeden. Zij zijn daarmee zowel verantwoordelijk voor de recyclebaarheid van de verpakkingen die zij op de markt brengen als voor de kosten van inzameling tot en met recycling. Bij PMD-verpakkingen is zowel bron- als nascheiding mogelijk. Omdat PMD maar ongeveer 10% van de totale hoeveelheid huishoudelijk afval betreft is, de uitdaging voor gemeenten veel groter dan alleen het recyclen van kunststoffen.

Het streven naar een circulaire economie is de nieuwe maatschappelijke taak waarbij alle partijen in de keten hun verantwoordelijkheid hebben. Zo is het doel 75% van ons afval te scheiden in 2020, 90% in 2025 en zelfs afvalloos te zijn in 2050. Met dit doel voor ogen hebben gemeenten de afgelopen jaren miljoenen geïnvesteerd in nieuwe afvalsystemen. En met effect, de Nederlandse burger draagt graag haar steentje bij en scheidt zijn afval goed. De hoeveelheid restafval is enorm gedaald met veelal een lagere heffing voor de burger tot gevolg. En met een enorme hoeveelheid papier, gft en andere stromen die weer opnieuw kunnen worden gebruikt. Het is aan gemeenten om te kiezen voor het systeem dat het beste past. Maar om deze opgave te laten slagen moet er wel iets veranderen De NVRD riep eerder al op om te komen tot een gezamenlijke innovatieagenda. Want we zien dat ongeveer een derde van alle plastic verpakkingen die door datzelfde bedrijfsleven op de markt worden gebracht niet of slecht recyclebaar zijn en daarmee zeer hoge kosten veroorzaken.

Bron- en nascheiding kennen hun eigen kostenopbouw voor inzameling, eventueel nascheiding en sortering én hebben een eigen pakket aan maatregelen die moeten leiden tot het halen van de doelstellingen. Zo zullen er bijvoorbeeld bij nascheiding extra kosten moeten worden gemaakt voor de bewustwording over het voorkomen van afval en over het nut van afvalscheiding van de stromen die wel aan de bron gescheiden moeten worden. Het Afvalfonds geeft in het FD artikel ten onrechte aan dat alleen bij nascheiden de kosten beheerst kunnen worden. Het verpakkend bedrijfsleven lijkt bij de nieuwe afspraken met verwerkers alleen te betalen voor het nascheiden en niet voor de inzameling, noch voor de transportkosten naar de installatie of communicatiekosten. Die kosten blijven dus onterecht op de gemeenschap drukken.

De NVRD blijft ervoor staan dat alle maatschappelijke kosten die worden veroorzaakt door verpakkingen, ook die van inzameling en communicatie bij nascheiding, worden vergoed door het bedrijfsleven. Iets dat in onderhandelingen helaas niet vanzelfsprekend lijkt.