De afgelopen tijd zijn lachgascilinders een veelbesproken item, in de verschillende media is er veel over te horen. Vanuit onze achterban krijgen we ook regelmatig signalen over de problematiek rondom lachgascilinders.

Sinds 1 januari van dit jaar in ons land een lachgasverbod van kracht. Lachgas staat nu op lijst II van de Opiumwet. Dit betekent dat het verboden is om lachgas binnen of buiten het grondgebied van Nederland te brengen, te verkopen, te vervoeren of in bezit te hebben. Waar er voorheen statiegeld op de meeste lachgascilinders zat, worden ze nu massaal gedumpt in de openbare ruimte of bij het restafval afgedankt, met alle gevolgen van dien.

Vanuit onze achterban komt het signaal dat er problemen worden ervaren rondom de inname van de cilinders. De wetgeving is helder, maar blijkt in de keten nog niet goed geïmplementeerd. Dit botst in de dagelijkse uitvoering. Zo wordt er na dumpingen in de openbare ruimte soms voor gekozen om de cilinders toch in en mee te nemen, omdat laten liggen ook voor problemen zorgt. Wettelijk gezien moeten de cilinders blijven liggen en door bevoegde mensen opgehaald en vervoerd worden. Dit zorgt echter voor een tweetal problemen: afstemming hierover met politie verloopt niet altijd soepel en het gespecialiseerd op laten halen zorgt voor grote maatschappelijke kosten. Ook horen we het signaal dat het sommige leden niet meer lukt om van de cilinders af te komen, omdat verwerkers ze niet mee willen nemen.

Een ideale situatie zou zijn dat de cilinders op de juiste plek worden ingeleverd, en deze vervolgens zonder problemen naar verwerkers afgevoerd kunnen worden. Wij hebben hiervoor samen met de VA een notitie voor het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat opgesteld. Hierin pleiten we voor (her)invoering van een retoursysteem/statiegeld voor deze materialen zodat er een prikkel is om op de juiste wijze van de cilinders te ontdoen. Milieustraten moeten ten allen tijde bevoegd zijn dit in ontvangst te nemen; dit moet niet alleen financieel, maar ook wettelijk mogelijk worden gemaakt gezien het bepaalde in de Opiumwet. Een goede communicatie en voorlichting voor zowel ontdoeners als verwerkers is hierbij ook belangrijk.